144. من از زندگی تو هوات خسته م ...

 

_{ناگهان آیینه حیران شد، گمان کردم تویی}

_{ماه پشت ابر پنهان شد، گمان کردم تویی}

 

_{رد پایی تازه از پشت صنوبرها گذشت...}

_{چشم آهوها هراسان شد، گمان کردم تویی}

 

_{ای نسیم بی‌قرار روزهای عاشقی}

_{هر کجا زلفی پریشان شد، گمان کردم تویی}

 

_{سایه‌ی زلف کسی چون ابر بر دوزخ گذشت}

_{آتشی دیگر گلستان شد، گمان کردم تویی}

 

_{باد پیراهن کشید از دست گل‌ها ناگهان}

_{عطر نیلوفر فراوان شد، گمان کردم تویی}

 

_{چون گلی در باغ، پیراهن دریدم در غمت}

_{غنچه‌ای سر در گریبان شد، گمان کردم تویی}

 

_{کشته‌ای در پای خود دیدی یقین کردی منم}

_{سایه‌ای بر خاک مهمان شد، گمان کردم تویی}

 

_{فاضل نظری، آن‌ها}

138. برکه و ماه!

با هر بهانه و هوسی عاشقت شده است

فرقی نمی کند چه کسی عاشقت شده است

چیزی ز ماه بودن تو کم نمی شود

گیرم که برکه ای نفسی عاشقت شده است

ای سیب سرخ غلت زنان در مسیر رود

یک شهر تا به من برسی عاشقت شده است

پر می کشی و وای به حال پرنده ای

کز پشت میله ی قفسی عاشقت شده است

آیینه ای و آه که هرگز برای تو

فرقی نمی کند چه کسی عاشقت شده است

                                                                                  

 _{*   فاضل نظری}

61. دیر آمدی ...

غمخوار من ! به خانه ی غم ها خوش آمدی

با من به جمع مردم تنها خوش آمدی

بین جماعتی که مرا سنگ می زنند
می بینمت ، برای تماشا خوش آمدی