مُردم ؛ شاید چندین بار ! یا اینکه قرار بود بمیرم؛ نمیدونم چرا همش دنبال کاغذ و چیزی بودم که باهاش بنویسم و محاسبه ی نفس کنم  . چندین بار از یه پیرمرد مصالح فروش از رسیدها و کاغذاش میگیرم و میرم به سمتی که خیلی حس میکنم شبیه یه زمین بی کران و بیابونی بود . هراسون از خواب  میپرم، ساعت 5:25 دقیقه س ،  بلند میشم و میام نماز میخونم .


                                                


با شنیدن صدای امامِ دلِ استاد پناهیان آروم میگیرم ...


                                       + در فکر تو تا میشوم، در شور و غوغا میشوم
                                
                                                 میمیرم از کوه غمت، شب ها که تنها می شوم...