+ " هر کس در هر موقعیت می دونه که خوب ترین کاری که میتونه انجام بده چیه ، اما مشکل زمانی شروع میشه که آدم نخواد این خوب رو انتخاب کنه . در چنین صورتی او راه رو کمی محو کرده . اگه او در موقعیت دوم هم نخواد به خوب تن بده راه محو تر و تاریک تر میشه . وقتی هزار تا انتخاب بد رو به جای هزار تا انتخاب خوب انتخاب کنیم وضع اونقدر آشفته و تاریک میشه که انسان نمی تونه حتی یک قدم به جلو برداره . شبیه به قدم زدن در مه می مونه که با هر قدم که برداری راه وضوح بیش تری پیدا می کنه . خوش بختانه هستی اون قدر سخاوت داره که دائم یک فرصت و یک شانس دیگه به شما میده تا دوباره از صفر شروع کنید . اما اگه شما در موقعیتی خوب رو انتخاب کنید ، راه اندکی وضوح پیدا میکنه . در موقعیت بعدی احتمالا با شرایط پیچیده تری مواجه خواهید شد که باز هم باید انتخاب کنید . این انتخاب ها مثل دالانی هزار تو همیشه در مقابل شما قرار دارن با هر انتخاب سرعت شما بیش تر و بیش تر میشه . هر انتخاب درست شتاب شما رو بیش تر میکنه تا اونجا که با سرعت نور هم می تونید پیش برید . در مقابل هر انتخاب بد از سرعت شما کم میکنه . اون ها که دائم به انتخاب های بد دست می زنن وضع تاسف باری پیدا میکنن . اون قدر کند میشن تا کاملا متوقف میشن و بعد شروع میکنن به فرو رفتن . اون قدر فرو می رن تا به کلی دفن میشن . برای این آدم ها هم البته که فرصت هست اما اون ها مجبورند مدتی رو صرف این کنن تا خودشون رو از اعماق به سطح برسونن. زندگی مواجهه ی ابدی آدم هاست با این انتخاب ها ... "
*روی ماه خداوند را ببوس ـ مصطفی مستور
