97.

ای مرگ می رسی به من اما چقدر زود

ای عشق می رسم به تو اما چقدر دیر

 

مرداب زندگی همه را غرق می کند

ای عشق همّتی کن و دست مرا بگیر

 

چشم انتظار حادثه ای ناگهان مباش

با مرگ زندگی کن و با زندگی بمیــ....

 

                  

                                    

96. حرف تازه

عادت ندارم توی یه جمع که نشستم حرف تکراری بزنم .

مثلا اگه اول اون جلسه نکته ای گفته شد حالا هر کی میخواد گفته باشه ، دیگه دوست ندارم اونو منم تکرار کنم .

یا اینکه مطلبی که آماده کردم تا برای یه گروه بگم ، و فک میکنم با فکر خودم بهش رسیدم ، اگه اتفاقی متوجه بشم که جای دیگری گفته شده ، دیگه اون مطلب رو کلا کنار میذارم.

اتفاقا خدا هم خوب بلده حالمو چجوری بگیره ... مثلا یه موضوعی رو که مدت ها راجع بهش فکر کرده بودم و دوست داشتم بین بچه های بسیج دانشگاهمون مطرح کنم ، اتفاقی دیشب توسط یه استاد بهش یه اشاره ای شد ، دیگه هیچ میلی به باز کردن این قضیه ندارم . اگه احساس کنم حرف شخص دیگه ای رو دارم تکرار میکنم ، کلا بیخیال لون موضوع میشم ! شاید به خاطر هوی پرستی یا انحصار طلبی یا هر چیز دیگریم باشه ، اما ضد حال های بدجوری از این قضیه خوردم ... البته خیلی جاها هم راحت شده ام ، گرچه شاید دیگران فکر میکنن حرفی برای گفتن ندارم ...

95. دلِ تنگ

چه روزهای غم انگیزی دارم!
کارهای تکراری و بی انگیزه ! درست برعکس سال قبل ! یادش به خیر چه شور و حالی داشتم پارسال این شب ها ...

اما الان ؟ دلم تنگ شده ! برای بعضی آدم ها ... بعضی دردسر ها ... چقدر دلگیر ! 

+ خدایا گاهی وقتا عجیب ضد حال میزنی ها ! آخه ساعت دو شب همیشه خواب بودن ... امشب دو سه نفری چمبره زدن دورم . یکی کتاب میخونه، یکیشم با گوشیم آهنگ گوش میکنه ...

تنهایی هم از من گرفته شده امشب .

+ سر خود را مزن اینگونه به سنگ    /   دل دیوانه ی تنها دل ِ تنگ ...

94. ماه بالای سر تنهایی است

چ عذاب بزرگیه که بخوای تنها باشی و نتونی ! بخوای خلوت کنی با خودت و همه دور و برت چرخ بزنن و یه چششون به موبایل  و یه چششون به صفحه ی لپتاپی که با خودت آوردی این گوشه ی خلوت خوابگاه تا از دیگران جدا بشی کمی ! یا اینک هی با گوشیت ور برن ! یا هی سوال بپرسن ازت در مورد نصب یه برنامه ی ساده رو لپتاپشون یا اینکه آیا تو کتاب روان را گرفته ای یا نه ؟

خدایا چیکار باید کرد این جور وقتا ؟ یا اینکه سه نفر که سرما خوردن دقیقا دور تا دورت حلقه بزنن و اتفاقا مدام هم سرفه کنند بی اونکه به خودشون زحمت بدن دستی جلوی دهان مبارکشون بگیرن ... 

بگذریم...

چرا من امشب دلم تنهایی میخواد ؟

93. حوصله کن!

برای جلسه ی شورای مرکزی نشریات دارم میرم تهران !

نمیدونم چرا، ولی اصلا حس خوبی نسبت به این سفر ندارم ...

+  ای کشتی جان! حوصله کن می‌رسد آن‌ روز
                                         روزی که تو را نیز به دریا بسپارم ...

+ برای شما خوشحالم، برای خودم دلم گرفته ...

                                                          خوشبخت آن دلی که برای تو می تپید

                                                         خوشبخت آن دلی که برای تو تنگ بود !

92. چرا گرفته دلت ...؟

هر سال حالت روحی و دغدغه هام با سال قبل کیلومترها تفاوت دارن !!!

تنها چیزی که مشترکه حسرته ...

+ از بابت یه موضوعی تقریبا خیالم راحت شد ... خدایا بازم شکرت . فکرم آزاد شد ... ممنون !

89.

وقتی آدم به خودش یه قولی میده و بهش عمل نمیکنه ، یعنی حتی برای حرف خودش هم تومنی ارزش و احترام قائل نیست ...

بدی اولین اشتباه اینه که ، شیشه ای رو میشکنه که دیگه هیچ وقت مثل اولش نمیشه ... 

خدا کند که کسی حالتش چو ما نشود

ز دام خال سیاهش کسی رها نشود

خدا کند که نیفتد کسی ز چشم نگار

به نزد یار چو ما پست و بی بها نشود

جواب ناله ی ما را نمی دهد "دلبر"

خدا کند که کسی تحبس الدعا نشود

* سید علی خامنه ای

88. لعن الله امة دفعتکم عن مقامکم ...

امشب توی روضه همه ش به این فکر میکردم که در همه ی این مصیبت ها من هم شریکم ... 

غصه ام دو چندان شد ! 

خدایا اگر مانعم از سر راه بردارم !

اگر راکدم ، جاری ام ساز !

خدایا به دوست داشتنی ترین بندگانت قسمت می دهم، نگذار سرعت حرکت عالم را کم کنم .

86. آدمِ من

آدم ها را نه به زور و نه با محبت های مصنوعی نمیشه نگه داشت، آدمی اگر با تو جور باشد میماند و اگر نباشد ، می ورد ، دیر یا زود ؛ حتی ارزش سرمایه گذاری هم ندارد ... آدمی هم که جور باشد کم پیدا میشود ؛ بقیه فقط رهگذرهایی هستند که در مسیر تو قرار میگیرند و باید با آنها مهربان بود اما توقعی جز این نداشت ... اینکه کسی برای تو رهگذر باشد به این معنی نیست که آدم خوبی نیست ؛ بلکه فقط به این معنی است که آدم ِ تو نیست ...

85. هزار راه نرفته ...

سر در گمم حسابی !
گاهی میگم میرم سربازی و سریع دنبال کار ، تا تو این آشفته بازاری که دانشگاه آزاد هم داره هی یکی یکی رشته ها رو اشباع میکنه و عین ماشین جوجه کشی آدمای مدرک به دست میریزه به جون جامعه ؛ که دست بر قضا وقتی پای استخدام بیفته اونی که دانشگاه آزادی بوده احتمالا پول و پارتی بیشتری هم داره و بیچاره دانشجویی که عمری درس خونده و حالا میبینه قبل از اون یکی دیگه جاشو گرفته ... پس یکی از دغدغه هام این میشه که شاید بهتر باشه ، تا دیر نشده و تولیدات دانشگاه آزاد همه جا رو قبضه نکردن و جایی هم برای ما پیدا میشه ، سربازی و بعد کار .

گاهی میگم ارشد اما خودش سه مساله میشه : ارشد به خاطر کار ؟ ارشد به خاطر تاثیر ؟ ارشد به خاطر علاقه ؟

همیشه دوست داشتم توی ذهن آدما اثرگذار باشم تا رفاه جسمی شون . پس شاید اثر گذاری اولویت بیشتری داشته باشه ...

کدوم اثرش بیشتره ؟ یه پزشک یا دندونپزشک ؟ یه ارشد و بعد دکتری اپیدمیولوژی ؟ ارشد و بعد دکتری علوم فرهنگ و ارتباطات ؟ حتی رفتن به حوزه و تحصیل علوم دینی ؟ یا گاهی بدم نمیاد برم رشته ی هوافضا و مهندسی های جذاب !!! گاهی فکر میکنم درس های غیر فنی مثل فرهنگ و ارتباطات یا علوم دینی رو شاید بشه کنار رشته های مهارتی مثل پزشکی یا مهندسی کار کرد و از دو جنبه پیشرفت کرد ...

اما واقعا اولویت با کدومه ؟ باید تا دیر نشده تکلیف خودمو مشخص کنم و از فرصت هایی که مثل ابر میرن در جهت مشخصی استفاده کنم و گرنه مثل این دوسال و شاید هزار بار بد تر از این دو سال گرفتار حسرت بشم ...

+ شاید یکی از تلخ ترین خداحافظی ، تموم شدن دانشگاه باشه ، و دانشگاه به معنی واقعی ش همین اولین دوره ی کارشناسیه ... نه ارشد و نه حتی دوباره دانشگاه اومدن مزه ی دانشجویی نمیده ! شیطنت ها و ناپختگی های این روزا ، تازه وارد بودن بقیه ، داغ بودن آدما و کلّی خصوصیت دوست داشتنی این دوره دیگه هیچ وقت تکرار نمیشه ...

اوقات خوش آن بود که با دوست یار به سر رفت   ***  باقی همه بی حاصلی و بی خبری بود ...