عنوان را خواستم بنویسم " سهم ما در اقتصاد مقاومتی " دیدم آنقدر یک شعار خوب را با هزار تا بنر و همایش بی خاصیت لوس کرده اند که جنازه ی قابل ارجی هم از آن شعار پرمغز باقی نمانده . همیشه همین بوده ؛ سهم مسولین از فرمایشات رهبر انقلاب به بنر و همایش و نمایش اینکه من هم دارم کاری میکنم خلاصه میشود که هر قضیه ی مهمی حتی مبارزه با مفاسد اقتصادی را هم همینجورکی میخواهند حل و فصل کنند و ختم به خیر ! اصلا آنقدری که همایش و بنر در بالا بردن سطح رفاه نقش دارد هیچ کار دیگری نمی تواند و قربه الی الله نیست ( کاهش زحمت مسولین امر = افزایش رفاه مسولین مربوطه ) کلا ما ملتی هستیم که خوب بلدیم رفع تکلیفی عمل کنیم .
از اصل قضیه دور نشویم ؛ ما که دستمان از یقه های دیپلمات بچه های بالا کوتاه است که تکانی بدهیم و طرحی نو در اندازیم ، اصلا شعار شریف " تغییر " را نیز بوسیدیم و ته کمد گذاشتیم از بس که هر کدام آمد و منظورش از تغییر عوض کردن آدمهای پشت میز بود نه شیوه ها و ساختارها ، اصلا هیچکدام در این همه سال جرات و یا شاید زحمت کوچک ترین تغییری در سیستم اقتصادی کهنه و نفتی این مملکت را به خودش نداد ؛ فقط رفاه مقطعی همان 4 سال خودش را دید که مبادا از پایگاه اجتماعی یا آرای دور بعدش کم بشود . خلاصه اینکه ما که چشممان به تغییر از بالا آب نمی خورَد . 20 سال رهبر انقلاب هر چه میگوید دولت سعی کند اتکایش به نفت را کم کند و به شرکت های دانش بنیان و صنعت اهمیت دهد . کو گوش شنوا ؟! اصلا اگر احیانا شما با بچه های بالا مرتبط میباشید بگویید " آمدیم ، نبودید ، رفتیم ! "
