حسین آموخت مرگ سیاه سرنوشت شوم مردم زبونی است که به هر
ننگی تن می دهند تا زنده بمانند ، کسانی که گستاخی آن را ندارند
که شهادت را انتخاب کنند ، مرگ آنان را انتخاب خواهد کرد.
.
.
.
در قبایل عرب همواره جنگ بود , اما مکه " زمین حرام " بود و رجب , ذی
القعده , ذی الحجه و محرم , " زمان حرام " , یعنی که در آن جنگ حرام
است . دو قبیله که با هم می جنگیدند , تا وارد ماه حرام می شدند ,
جنگ را موقتا تعطیل می کردند , اما برای آنکه اعلام کنند که در حال
جنگند و این آرامش از سازش نیست , ماه حرام رسیده است و چون
بگذرد جنگ ادامه خواهد یافت , سنت بود که بر قبه خیمه ی فرمانده
قبیله , پرچم سرخی بر می افراشتند تا دوستان , دشمنان و مردم
بدانند که : جنگ پایان نیافته است . آنها که به کربلا می روند می بینند
که جنگ با پیروزی یزید پایان گرفته و بر صحنه ی جنگ , آرامش مرگ
سایه افکنده است . اما می بینند که بر قبه ی آرامگاه حسین , پرچم
سرخی در اهتزاز است . " بگذار این سالهای حرام بگذرد..."
" دکتر علی شریعتی / قسمت هایی از کتاب شهادت و حسین وارث آدم "
