بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ
وَالضُّحَىٰ ﴿١﴾ وَاللَّیْلِ إِذَا سَجَىٰ ﴿٢﴾ مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَمَا قَلَىٰ ﴿٣﴾ وَلَلْآخِرَةُ خَیْرٌ لَّکَ مِنَ الْأُولَىٰ ﴿٤﴾ وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَىٰ ﴿٥﴾ أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَىٰ ﴿٦﴾ وَوَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدَىٰ ﴿٧﴾ وَوَجَدَکَ عَائِلًا فَأَغْنَىٰ ﴿٨﴾ فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلَا تَقْهَرْ ﴿٩﴾ وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ﴿١٠﴾ وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ ﴿١١﴾
بسم الله الرحمن الرحیم
قسم به روز روشن.
و به شب، آن دم که آرام گیرد .
که پروردگارت نه تو را واگذاشته و نه دشمن داشته
و مسلما آخرت براى تو از دنیا بهتر است
و زود باشد که پروردگارت [آنقدر] عطایت کند که راضى شوى
مگر نه یتیمت یافت و پناه داد؟!
و سرگشته‌ات یافت پس راه نمود ؟
و محتاجت یافت و بى‌نیاز کرد ؟
پس یتیم را خوار مدار و مران !
و با سائل خشونت مکن و مران !
و از موهبت پروردگارت سخن گوى...
.
.
.
