خواستم حرفی جز واگویه های دلم را بنویسم ؛ آن حرف این بود :
آدم به معنای عاقل آن ، خودش را هم بکشد نمی تواند بیطرف باشد
البته چرا اگر خودش را بکشد و بشود مثل یک سیب زمینی بی روح شاید بشود گفت او یک ادم بی طرف است .
مثلا در همین منطقه ی خاورمیانه 3 رخداد مشابه با شدت و اهمیت یکسان رخ میدهد اما ترجیح میدهد راجع به یکی حرف بزند و راجع به دو تای دیگر چیزی نگوید . این آدم هر چقدر هم که در گزارش واقعه ی اول منصف بوده باشد و راست گفته باشد باز هم همه ی حقیقت را نگفته است و به نوعی طرف واقعه ی شماره ی یک را گرفته که میتوانسته از آن ، آبی برای خود گرم کند...
مثال روشنش هم ایسنت که کودکان حلب گناه دارند اما کودکان یمن گناهکارند !
که اصلا توی اخبار ضریب نمیگیرند و اصلا به مطالبه ی عمومی نمی رسند ...
انگار حامیان حقوق کودکان فقط حامی کودکان حلب هستند و کودکان یمن نیروهای ایرانی و لبنانی هستند که خودشان را کودک و زن و بچه جا زده اند... جان عمه تان باور کردیم که شما طرفدار حقوق کودک هستید !
