78. حیف تو

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

77. سرم رفت!

تا حالا و تا این حد به این فکر نکرده بودم که چقد از پر حرفی و آدمای پرحرف بدم میاد،

توی محفل انس با قرآن کنار یکیش نشسته بودم... 

76. رها کن مستحب ها را ...

                   

به دست آور دل من را ، چه کارت با دلِ مردم!

تو واجب را به جا آور! رها کن مستحب‌ها را ...

_{* نجمه زارع}

75 . غرق غم

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

74. باید کاری کرد ...

امشب با کیوان صحبت می کردم ؛

هر دو از این می نالیدیم که چرا انقد سردر گم و بی هدفیم . هر دومون خودمون رو گم کردیم و روحمون سنگین شده . فاصله مون 800 کیلومتره و به لطف پیام رسان یاهو ! به هم نزدیک شدیم و از هر دری گفتیم و شنیدیم . تا اینکه معلوم شد هیچکدوممون به نمازمون درست و حسابی اهمیت نمیدیم . پس تصمیم گرفتیم کارایی کنیم که نمازمونو درست کنیم و ورودی و خروجی های روحمون رو کنترل کنیم . 

و شروع کردیم به یه قول و قرار گذاشتن :

1. گوش کردن به سخنرانی " نماز خوب " استاد پناهیان . هر شب یک جلسه.

2. مطالعه ی کتاب انتظار استاد صفایی (عین.صاد) . خصوصا فصل 19، قسمت میزان ص 123.>>> کمک به تعیین اولویت اعمال و تشخیص و انتخاب بین خوب و خوب تر

3. کنترل ورودی ها ( گوش و چشم و خصوصا چشم که قابل کنترل تره ) و خروجی ها ( فکر و زبان و اعمال ، خصوصا زبان که شرّش از همه بیشتر است )

4. نوشتن برنامه ی دقیق فردا بر اساس انتخاب مهم ترین و بهترین کارهایی که فردا باید انجام شود قبل از خواب و چک کردن کارهایی که قرار بود در روز طی شده انجام شود و برنامه ریزی برای فردای بهتر .

قرار شد 40 روز مداوم و بادقت این کارها رو انجام بدیم و یعد از 40 روز ارزیابی اینکه چه گذشت و برای بهتر شدن چکار باید کرد ؟

+ هر کس چهل روز خود را برای خدا خالص گرداند، چشمه های حکمت از قلب و درونش می جوشد و بر زبانش جاری می شود.(میزان الحکمه/ج3/ص66/ح4805/چاپ دفتر تبلیغات اسلامی/1362شمسی)

+  کسانى که در راه ما مجاهدت کنند، به یقین آنها را به راه‌هاى خود هدایت مى‌کنیم، و بى‌تردید خدا با نیکوکاران است ( 69 عنکبوت )

73. اظهار نظر تعطیل ! حتی برای شما دوست گرامی ...

روزی پشیمان می شوی آن روز خیلی دیر نیست ...

با خودم قرار گذشته بودم که دیگه سر هیچ بحث اعتقادی و سیاسی اظهار نظر هم حتی نکنم چه برسد به بحث و استدلال

یادم رفته بود خیلی وقته این مردم حرف حق هم بشنوند ( تازه اگر حرف من منطقی و حق باشد) زیر بارش نمی روند چون آنقدر شنیده اند و دانسته اند و عمل نکرده اند که پس می زنند ...

این جامعه و این روزها، جای حرف نیست ...

اگر دعوتی هم هست باید عملی باشد ، قوی ترین استدلال ها و برهان ها هم روی این نسل کارگر نیست و مگر اینکه خودت را بسازی و راه بیفتی ...

اشتباه من و امثال من اینه که خیلی چیزها رو میخوایم بدونیم که فقط تو بحث کم نیاریم ، اما نه برای ساختن خودم و عمل کردن ...

من یادم رفته گلیم خودم رو از آب بیرون بکشم . این گلیم را هم با حرف نمی شود بیرون کشید ، هر چقدر هم که علامه باشی و سخندان و خوش زبان ...

بیماری رائفی پور شدن یا فلان چیز شناس شدن ، درد همه گیری شده ! داشتن مشت پری از حرف ها ی قلمبه سلمبه و حق که دست بر قضا حق هم هست و خیلی زیاد حق است ، اما نه برای به کار بستن که برای گفتن و بحث کردن ... همین می شود که بی اثر میشود و نور ندارد و اتفاقا قساوت قلب می آورد . که خدا خیلی جاهای قرآن گفته می بخشم و میگذرم اما نه برای کسانی که دانستند و عمل نکردند ... دانستن مسولیت می آورد .

امشب اما متاسفانه اظهار نظر کوتاهی کردم و زود قضاوت شدم .

راستی یادم نبود که یکی از معایب اظهار نظر کردن در این روزها حصوصا اگر حرفت رنگ و بوی طرفداری از دین داشته باشد ، زود قضاوت شدن و در قالب های کلیشه ای و پیش ساخته قرار داده شدن است ...

چون اکثر آدم ها از قبل یک سری تیپ شخصیتی آماده توی ذهنشان نگه داشته اند و تا تو حرفی بزنی که به یک کدام از آنها شبیه باشد فوری در آن قالب ریخته میشوی و یا مذهبی و متحجر میشوی یا امّل و ساده لوح و تویی که خسته از هر بحث و مجادله ای هستی نیمه کاره رها می کنی و همانطور در ذهن او نقش می بندی ...

 

                                                         

+ باید امشب چمدانی را

که به اندازه ی پیراهن تنهایی من جا دارد بردارم

و به سمتی بروم

                            و به سمتی بروم ...

 

72. آنجا که هیچ چیز نبود ...

 

خدایا،

 

فکر می کنم به رسولت، نوح علیه السلام، آنگاه که کشتی می ساخت به فرمان تو وقتی هیچ خبری از باران و طوفان و دریا نبود!

 

فکر می کنم به دیگر رسولت، ابراهیم علیه السلام، آنگاه که فرزند پاکیزه و دلبنداش را به قربانگاه می برد و خبر از ذبح عظیم نداشت!

 

به موسی علیه السلام، آنگاه که نجات یافته از فرعونیان، سرپناهش بیابان بود و ... به خیر تو محتاج!

 

به عیسی علیه السلام، وقتی به باغ موعود رسید و راه ها همه بر او بسته بود جز راه آسمان!

 

به گرامی ترین رسولت، آنگاه که اقیانوس ها در قلبش نمی گنجیدند و او تنها با دو نفر، رو به درگاهت نماز می گزارد و طرد می شد و مسخره می شد و آزار می دید و رنج بی ایمانی مردم را می کشید و کعبه هنوز خانه بت ها بود!

 

و به علی علیه السلام، آنگاه که در بستر رسولت خفت در انتظار شمشیرها و سکوت کرد بنا به فرمان رسول خدا و کار کرد و خطبه خواند و جنگید و لحظه ای از پا ننشست ...

 

فکر می کنم به قوتی که جادو نبود، به صبری که نمایشی نبود، فکر می کنم به ایمان؛ آنجایی که هیچ چیز نبود! به روشنی ایمان در تاریکی راه ها و روزها! و به وعده تو که هرگز خلاف نشد! و هرگز رسولی رها نشد!

 

خدایا،

من از تمام روزهای نیامده بی خبرم! و از هر چه خواهد آمد و از هر چه خواهد رفت! تو صادق ترینی در وعده، پس به من صبر بده!

 

 

* نقل از : کیمیاگر

71. پشت پرده

 

 

 

 

 

70. کسی که نیست

نفسم بند نفسهای کسی هست که نیست

بی گمان در دل من جای کسی هست که نیست

غرق رویای خودش پشت همین پنجره ها

شاعری محوتماشای کسی هست که نیست

درخیالم وسط شعر کسی هست که هست

شعر آبستن رویای کسی هست که نیست

کوچه درکوچه به دستان توعادت میکرد

شهری ازخاطره منهای کسی هست که نیست

مثل هرروز نشستم سرمیزی که فقط

خستگی های منوچای کسی هست که نیست

زیر باران دو نفر,کوچه،به هم خیره شدن

مرگ این خاطره ها پای کسی هست که نیست

 

* احسان کمال

69. شبیه عبدولی ...

بردی مرا ، ولی تو شکستم نداده ای !

از شکل رفتن تو ولی حرص می خورم

ناداوری شده به خدا حق من تویی

دارم شبیه " عَبدِولی" حرص می خورم ...

* نقل از وبلاگ شاعر (علی غلامی)