218. ماتریکس

ماتریکس (به انگلیسی: The Matrix) فیلمی اکشن علمی-تخیلی آمریکایی استرالیایی، به نویسندگی و کارگردانی واچوفسکی‌هااست که در سال ۱۹۹۹ اکران شد. در این فیلم بازیگرانی همچون کیانو ریوز، لارنس فیشبورن، کری آن موس، هوگو ویوینگ، جو پانتولیانو و گلوریا فاستر ایفای نقش می‌کنند. ماتریکس آمیزه‌ای از اکشن، هنرهای رزمی و یک فیلم‌نامه چندلایه است و یک جامعه پادآرمان‌شهر در آینده را به تصویر می‌کشد، که در آن درک واقعیت توسط انسان‌ها در دنیایی ساختگی به نام «ماتریکس» رخ می‌دهد، که به دست ماشین آلات هوشمند برای غلبه بر جمعیت انسان‌ها، شبیه‌سازی شده بود. این در حالی بود که حرارت و فعالیت‌های الکتریکی بدن انسان‌ها به عنوان منبع انرژی برای ماشین آلات محسوب می‌شد. در این بین یک برنامه‌نویس کامپیوتر به نام نئو، از این حقیقت آگاه شده و همراه با افراد دیگری که از این دنیای رویایی خود را رها کردند به شورشی علیه ماشین‌ها بر می‌خیزند. فیلمماتریکس به داشتن محتوای سنگین و ساختار پیچیده فلسفی شهرت دارد. این فیلم همچنین نمونه‌ای از سبک سایبرپانک و علمی تخیلی به شمار رفته و شامل منابع متعددی از ایده‌ها و تفکرات فلسفی و مذهبی می‌باشد.

این فیلم نخستین قسمت از سه‌گانه ماتریکس به شمار می‌رود، که برنده ۴ جایزه اسکار در بخش‌های فنی بوده است. ماتریکس در ۳۱ مارس ۱۹۹۹ در آمریکا اکران شد و به طور کلی نظرات مثبتی از منتقدین فیلم دریافت نمود و توانست به فروشی جهانی معادل ۴۶۳ میلیون دلار دست یابد.

217. جزیره

جزیره (به انگلیسی: The Island) نام فیلمی آمریکایی در ژانر علمی تخیلی محصول ۲۰۰۵ است به کارگردانی مایکل بی و با بازیایوان مک‌گرگور و اسکارلت جوهانسن.

لینکن سیکس اکو(ایوان مک‌گرگور) جوانی است که در جامعه‌ای در بسته زندگی می‌کنند. ویژگی اصلی ساکنان این جامعه اطاعت محض و پرهیز از هرگونه کنجکاوی است. آنها بازمانده یک آلودگی جهانی هستند که حق خروج از این مکان را ندارند و تنها امیدشان زندگی در یک جزیره خوش آب و هوا است ولی چون برای آنها امکان ندارد که همگی به آنجا بروند به طور شانسی هر هفته یک نفر انتخاب می شود به جزیره می‌رود. اما لینکن با کنجکاوی اش از آنجا خارج می شود متوجه می‌شود که تمامی این حرفها دروغ بوده و آنها منبع اعضای پینودی هستند و هر کسی که اصطلاحاًْ به جزیره می‌رود در اصل تمام اعضای بدنش کنده می‌شود و برای پیوند فرستاده می شود.در اینجا او برای نجات جان خود و دوستش جوردن تو دلتا(اسکارلت جوهانسن) دست به فرار می زند و....

 بودجه این فیلم ۱۲۶ میلیون بوده که فروش آن در سراسر دنیا بالغ بر ۱۶۲ میلیون دلار می‌شود.

+ به نظرم این فیلم میتونه در عالمِ مثال چیزی شبیه به این واقعیت باشد که میشه انسان ها رو جوری پروروند که هم راضی باشند و هم مثل گوسفند چاق و پروارشون کرد تا در وقت مناسب قربونیشون کرد و ازشون بهره کشی کرد . چیزی که معادل کتابی اش همان استحمار و سپس استثمار میشود.  گاهی فکر میکنم کاری که غرب با قدرت رسانه ای و بوق های تبلیغاتیش با مردمش میکنه شبیه همینه .

البته انکار نمیکنم ما هم صرفا به دلیل اینکه دستمون به گوشت نمیرسه میگیم بو میده ؛ وگرنه شاید اگر ما هم بلد بودیم به خوبی از هنر و رسانه استفاده کنیم تا هر چه میخواهیم ( هر چند به زعم خومان خوب و صحیح ) به مردم القا کنیم ؛  همه را یکصدا و یکپارچه میکردیم ؛ با همان آرمان ها و وحشت هایی که خودمان میخواهیم و یا بی خبری و بی دردی را به جانشان می ریختیم.

اما در شرایط فعلی معتقدم مردم ما با آگاهی و بینش عمیق تری نسبت به غربی ها ( خصوصا آمریکایی ها ) برای سرنوشت خودشان تصمیم میگیرند . 

 

غرب مدعی گردش آزاد اطلاعات است ؛ اما گردش واقعی اطلاعات در ایران جریان دارد . هر چند دلیل آن ناتوانی مسولین برای تولید بوق های قوی تر از رسانه های غربی و غرب گرا باشد . به هر حال این مساله به نظرم بدیهی است که مردم ما بهتر از تمام جهان می توانند مسائل را ببینند و تصمیم بگیرند . حال اگر به خاطر لجبازی یا تعصب یا دلزدگی تصمیم اشتباهی هم بگیرند لااقلش اینست که خودشان خواسته اند . 

+ نباید فراموش کرد که در اسلام هدف خوب شدن انسان ها نیست ؛ هدف فراهم شدن زمینه ی انتخاب برای تک تک افراد جامعه است . جوری که انا هدیناه السبیل باشد ؛ اما شاکرا و امّا کفورا ...